Şerbetçi Otu (Humulus lupulus L.) Silajlarının Fiotorapik Özelliği

Özet

Şerbetçi otu (Humulus lupulus L.) önemli miktarda polifenol içerdiğinden dolayı hayvan sağlığına, verimine ve kalitesine katkı sağlar. Ayrıca, fenolik bileşikler silajda fermantasyonu teşvik ederek silaja aromatik bir tat verir ve silajın lezzetliliğini arttırır. Bu çalışmada, şerbetçi otu silajının fitoterapik özelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada iki çeşit şerbetçi otunun (Brewers Gold ve Aroma) beş farklı yaş grubu (3, 5, 10, 15 ve 20) incelenmiştir. Hasat edilen şerbetçi otunun kozası bira yapımında değerlendirilirken, geri kalan kısımları ise genellikle atılmaktadır. Bu nedenle bitkinin kozası dışında kalan aksamları silaj materyali olarak kullanılmıştır. Bitki örnekleri 2 cm büyüklüğünde parçalanarak 4 tekerrürlü olarak 2 kg'lık vakumlu poşetlere sıkıştırılıp, ağızları hava almayacak şekilde kapatılmıştır. Daha sonra örnekler 25±2 °C'de 45 gün süreyle fermantasyona bırakılmıştır. Silaj örneklerinde; toplam alkaloit (TA), kondanse tanen (KT), toplam fenolik (TFN), toplam flavonoid (TFL) ve radikal kovucu aktivite (DPPH) içerikleri incelenmiştir. En düşük TA Aroma çeşidinin 5 yaş (%3.29) ve 20 (%3.31) yaş gruplarında belirlenmiştir. Şerbetçi otu silajlarının KT içeriği %1.48-5.26 arasında değişmiştir. En yüksek TFN içeriği Brewers Gold çeşidinin 15 (39.08 mg GA g-1) ve 20 yaş (36.78 mg GA g-1) gruplarında belirlenmiştir. Silajların TFL ve DPPH içerikleri ise sırasıyla 2.27-4.87 mg QE g-1 ve %57.67-77.02 arasında değişmiştir. Sonuç olarak, şerbetçi otuna ait tüm silajların incelenen özellikler bakımından silo materyali olarak değerlendirilebileceği ve ayrıca, hayvan sağlığı, verimi ve kalitesi bakımından yeterli oldukları tespit edilmiştir.