Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Farklı Bölgelerde Ascochyta Yanıklığına (Ascochyta rabiei ) Karşı Toleransının Değerlendirilmesi
Özet Görüntüleme: 229
/ 
PDF İndirme: 118
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.6976720Anahtar Kelimeler:
Nohut, ascochyta yanıklığı, suni inokulasyonÖzet
Bu araştırma, Adana ve Şanlıurfa ekolojik koşullarında 23 nohut (Cicer aritinum L.) genotipinin kışlık olarak değerlendirilmesi ve hastalık bakımından çeşitlerin tolerans/dayanıklılık durumlarının tespiti için; hastalık bahçeleri Doğu Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü-Adana ve GAP Tarımsal Araştırma Enstitüsü-Şanlıurfa araştırma deneme alanlarında yürütülmüştür. 2014-2015 yetiştirme döneminde 23 nohut genotipi ile dört ayrı patotip için dört ayrı hastalık bahçesi ekilerek hastalık okumaları ve gözlemleri yapılarak çeşitlerin toleranslıkları incelenmiştir. Denemeler, 23 nohut genotipi ve Antraknoz yanıklığına hassas olarak bilinen Canitez çeşidi kontrol olarak değerlendirilmiştir. Bu çalışmada, Adana ve Urfa lokasyonlarında arazi koşullarında hastalık bahçelerine; Türkiye baklagil ekim alanlarında tespit edilen dört patotip ile yapılan suni inokulasyon sonucunda 7. günde, 14. günde ve 21. günde yapılan 1-9 skalasına göre hastalık okumaları ve nohut genotiplerinin Bölge koşullarına uygunluğu ve kışlık ekime yönelik değerlendirmeleri yapılmıştır. Aynı genotiplerle yürütülen hastalık bahçeleri denemelerinde dört patotipin suni inokulasyon uygulamaları sonucunda; Adana lokasyonunda yüksek skorlar, Şanlıurfa lokasyonunda da düşük skorlar tespit edilmiştir. Her iki lokasyonda da yağış miktarının düzensiz dağlımı, yoğunluğu ve yağma zamanları antraknoz yanıklık hastalığı üzerinde olumlu veya olumsuz etkileri gözlenmiştir.
Referanslar
Can, C., Ozkilinc, H., Kahraman, A., Iskender, E. 2005. Population analyses of Ascochyta rabiei; the agent of ascochyta blight of chickpea. Physiological-Biochemical and Ecological Features of Microorganisms, 14-16.
Chen W., Coyne C. J., Peever T. L., Muehlbauer F. J. 2004. Characterization of chickpea differentials for pathogenicity assay of Ascochyta blight and identification of chickpea accessions resistant to Didymella rabiei. Plant pathology, 53, 759-769.
Gaur, R. B. 2000. Influence of Ascochyta rabiei (Pass.) Labrousse on chlorophy II of chickpea. Indian Journal of Plant Pathology. 32: 127-128.
Güllü, B, Can, C., Özaslan, M. 2002. Gaziantep il ve ilçelerinde yetiştiriciliği yapılan nohutta zararlı fungal hastalık etmenlerinin saptanması ve karakterizasyonu. S: 54, XVI. Ulusal Biyoloji Kongresi, 4-7 Eylül, Malatya.
Hawtin, G.C., Singh, K.B. 1984. Prospects and potential of winter sowing of chickpeas in the mediterranean region, In: Ascochyta blight and winter sowing of chickpea. The Hague,Martinus Nijhoff/W.Junk Pub.,7-16.
Ipekesen S., Basdemir F., Tunc M., Bicer B.T. 2022. Minerals, vitamins, protein and amino acids in wild Cicer species and pure line chickpea genotypes selected from a local population. Journal of Elementology, 27(1):127-140.
İpekeşen, S., Biçer, B.T. 2021. Gübrelemenin nohutta (Cicer arietinum L.) bitkisel ve tarımsal özelliklere etkisi. ISPEC Journal of Agricultural Sciences, 5(2): 320-332.
Kaiser, W.J., Kusmenoglu, I. 1997. Distribution of mating types and the teleomorph of Ascochyta rabiei on chickpea in Turkey. Plant Disease 81:1284–1287.
Mart, D. 2006. Investigation of relations amang ascochyta blight and plant morphology with multi–regrassion on winter planted chickpea (Cicer arietinum) varieties in the Çukurova region, Ascochyta 2006, 2-6 Temmuz, Le Tronchet, France.
Mart, D. 2007. Nohut (Cicer arietinum L.) ıslah materyallerinin nohut yanıklık etmenine (Ascochyta rabiei (Pass.) Labr) karşı reaksiyonlarının araştırılması, Türkiye II. Bitki Koruma Kongresi, 27-29 Ağustos 2007, Isparta (Poster Bildiri- Fitopatoloji Seksiyonu).
Muehlbauer, F.J., Singh, K.B.1987. Genetics of chickpea. P. 99-125.In M.C. Saxena and K.B. Singh (ed) The chickpea, CAB Int, Oxon UK.
Nalcaci, N., Turan, A., Basbuga, S., Kafadar, F. N., Isler Ceyhan, D., Anay, A., Mart, D., Ogut, E., Sarpkaya, K., Can, C. 2021. Virulence and mating type distribution of didymellarabiei in chickpea growing areas of Turkey. Journal of Agricultural Science and Technology, 23(1), 209-220.
Nalçacı,N., Kafadar F.N., Özkan, A., Turan, A., Başbuğa, S., Anay, A., Mart, D., Öğut, E., Sarpkaya, K., Atik, O., Can, C., 2021. Epiphytotics of chickpea Ascochyta blight in Turkey as influenced by climatic factors; ,Journal of Plant Diseases and Protection.
Reddy, M. V., Sing, K. B., Malhotra, R. S. 1992. Multilocation evaluation of chickpea germplasm and breeding lines for resistance to ascochyta blight. Phytopathology Mediterranean. 31: 59-66.
Reddy, M.V., Sing, K. B. 1984. Evalution of a world collection of chickpea germplasm accessions for resistance to ascochyta blight. Plant Disease, 65, 586-587.
Saxena, M.C.1980. Recent advences in chickpea agronomy. In Proceedings Of The First International Workshop on Chickpea Improvement, 28 Feb- 2 Mar 1979. Icrisat, Hyderabat, India, s.89-96.
Singh K.B., Malhotra R.S., Saxena M.C., Bejiga G., 1997. Superiority of winter sowing over traditional spring sowing of chickpea in the mediterranean region. Agronomy Journal, 89(1), 112-118.
Singh, K.B., Malhotra, R.S., Halila, M.H., Knights, E.J., Verma, M.M. 1994. Current status and future strategy in breeding chickpea for resistance to biotic and abiotic stresses. Euphytica. 73:137-149.
Singh, K.B., Reddy, M.V. 1993. Resistance to six races of Ascochyta rabiei in the world germplasm collection of chickpea. Crop Science. 33, 186-189.
Turgeon, B.G. 1998. Applications of mating-type technology to problems in fungal biology. Annu. Rev. Phytopathol.36: 115–137.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2022 Yayımlanan makalenin telif hakları yazarına aittir.
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Dergimizde yayımlanan makaleler, 