The Effects of Different Fertilizer Applications on Grain Yield and Quality of Maize Under the Ecological Conditions of Diyarbakır
Abstract views: 24
/ 
PDF downloads: 20
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.15734275Keywords:
Maize, yield, quality, starch content, protein contentAbstract
The aim of this study is to determine the effects of different fertilizer applications on the grain yield and quality characteristics of hybrid maize varieties under the ecological conditions of Diyarbakır. The experiment was conducted in 2024 during the main maize growing season at the Research and Experimental Field of the Department of Field Crops, Faculty of Agriculture, Dicle University, using commercial maize varieties P2105, P1410, and M17G17, which were obtained from different seed companies. The trial was arranged in a randomized complete block design with three replications. In this study, the effects of control (no fertilizer), chemical fertilizer, organomineral fertilizer, and liquid fermented animal manure applications on plant growth, yield, and quality traits were investigated. The average plant height across the three maize varieties was 228.60 cm. The highest average plant height (237.93 cm) was recorded with chemical fertilizer application and in the P2105 variety, while the lowest (224.75 cm) was observed with liquid fermented animal manure. The average ear diameter was 4.60 cm, with the highest value (4.88 cm) observed under chemical fertilizer application. The mean grain yield per decare was 1160.97 kg da-1; the highest yield (1374.25 kg da-1) was obtained from the P2105 variety with chemical fertilizer, and the lowest (908.58 kg da-1) was recorded in the control plots. The average crude protein content in the grain was 9.20%, with the highest protein content (10.52%) observed in the control treatment and in the P1410 variety. The average starch content was 72.69%, and the highest starch content (73.71%) was determined under liquid fermented animal manure application. The mean hectoliter weight was 79.78 kg hl-1, with the highest value (80.70 kg hl-1) obtained under chemical fertilizer treatment. Based on the findings, chemical fertilizers were found to be effective in enhancing yield in maize cultivation. However, from the perspective of environmental and economic sustainability, it is recommended that integrated fertilization strategies—including organomineral fertilizers and liquid fermented animal manure—be adopted and promoted in maize farming practices.
References
Acar, N., Yılmaz, M.F., Kara, R., 2017. Kahramanmaraş koşullarına uygun tane mısır (Zea mays L.) çeşitlerinin belirlenmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 26(Özel Sayı): 80–85.
Alori, E.T., Babalola, O.O., 2018. Microbial inoculants for improving crop quality and human health in Africa. Frontiers in Microbiology, 9: 2213.
Atakul, Ş., Kılınç, S., Kahraman, Ş., 2017. Diyarbakır ana ürün koşullarında bazı tane mısır genotiplerinin verim ve verim unsurlarının belirlenmesi. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi, 6(1): 35–47.
Aydeniz, A., Brohi, A., 1991. Kümes artıkları ve kuş dışkısı. II. Ulusal Gübre Kongresi, Kongre Bildiriler Kitabı, 30 Eylül-4 Ekim, Ankara, s: 643–676.
Başar, H., 2009. Tavuk gübresi topraklarda nasıl uygulanmalıdır. Bursa’da Gıda ve Tarım, 11: 26–31.
Bryan, R.B., 1968. The development, use and efficiency of indices of soil erodibility. Geoderma, 2: 5–25.
Çetin, A., 2009. Mısırda verim ve verim unsurları yönüyle genotip x çevre interaksiyonunun belirlenmesi. Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Çığ, F., 2010. Mikrobiyolojik ve inorganik gübrelemenin bazı arpa (Hordeum vulgare L.) çeşitlerinde verim ve verim ile ilgili karakterlere etkilerinin araştırılması. Doktora tezi, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.
Çölkesen, M., Öktem, A., Akıncı, C., Gül, İ., İri, R., Kaya, Y., 1997. Şanlıurfa ve Diyarbakır koşullarında bazı mısır çeşitlerinde farklı ekim zamanlarının verim ve verim komponentleri üzerine etkisi. Türkiye II. Tarla Bitkileri Kongresi, Kongre Bildiriler Kitabı, 22-25 Eylül, Samsun, s: 139-142.
Demiray, Y.G., 2013. Bingöl ili ekolojik şartlarına uygun tane mısır çeşitlerinin belirlenmesi. Yüksek lisans tezi, Bingöl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bingöl.
Doğan, Y., Togay, N., Togay, Y., 2019. Determining irrigation scheduling and different manure sources of yield and nutrition content on maize (Zea mays L.) cultivation. Applied Ecology and Environmental Research, 17(2): 1559–1570.
Duvick, D.N., 2005. The contribution of breeding to yield advances in maize (Zea mays L.). Advances in Agronomy, 86: 83–145.
İptaş, S., Öz, A., Boz, A., 2002. Tokat-Kozova koşullarında birinci ürün silajlık mısır yetiştirme olanakları. Tarım Bilimleri Dergisi, 8(4): 267–273.
Kahraman, Ş., 2016. Diyarbakır koşullarında ana ve ikinci ürün tane mısır tarımında bazı tarımsal ve teknolojik özellikler üzerine araştırmalar. Doktora tezi, Dicle Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır.
Kalkan, M., 2008. Farklı mısır olum grupları ve hasat tarihlerinde verim, verim öğeleri ile besin değerleri ve aflatoksin düzeyinin belirlenmesi. Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Karaşahin, M., Sade, B., 2012. Hibrit mısır çeşitlerinde (Zea mays L. indendata S.) tane verimi ve diğer verim unsurları üzerine olum gruplarının etkileri. Selçuk Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 26(2): 12–17.
Kırtok, Y., 1998. Mısır: Üretimi ve kullanımı. Kocaoluk Basım ve Yayınevi.
Kılınç, S., Atakul, Ş., Kahraman, Ş., 2014. Determination of some hybrid maize genotypes adaptation and consistency capabilities. International Mesopotamia Agriculture Congress, Conference Proceedings Book 24-26 September, Diyarbakır, pp: 418–423.
Kılınç, S., Karademir, Ç., Ekin, Z.Ö., 2018. Bazı mısır (Zea mays L.) çeşitlerinde verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. KSÜ Tarım ve Doğa Dergisi, 21(6): 809–816.
Korkmaz, A., Kızılkaya, R., Horuz, A., Sürücü, A., 1999. Mısır bitkisine uygulanan tavuk gübresinin amonyum sülfat gübresine eşdeğer miktarının belirlenmesi. Karadeniz Bölgesi Tarım Sempozyumu, Sempozyum Tarım Kitabı, s: 4–5, Samsun.
Meng, Q.F., Hou, P., Wu, L., Chen, X.P., Cui, Z.L., Zhang, F.S., 2013. Understanding production potentials and yield gaps in intensive maize production in China. Field Crops Research, 143: 91–97.
Özata, E., Kapar, H., 2014. Bazı atdişi hibrit mısır (Zea mays indentata Sturt) genotiplerinin Samsun koşullarında kalite ve performanslarının belirlenmesi. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi, 7(2): 1–7.
Özdemir, N., 1991. Toprağa karıştırılan organik artıkların toprağın bazı özellikleri ile strüktürel dayanıklılığı ve erozyona duyarlılığı üzerine etkileri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 24(1).
Özmen, İ., 2008. Bazı melez mısır çeşit ve genotiplerinin değişik ekim bölgelerindeki adaptasyon ve uyum yeteneklerinin belirlenmesi üzerine araştırmalar. Doktora tezi, Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Özsisli, B., 2010. Kahramanmaraş koşullarında birinci ve ikinci ürün olarak yetiştirilen farklı mısır çeşitlerinde verim ve kalite özelliklerinin incelenmesi. Doktora tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Kahramanmaraş.
Sözüdoğru, S., Karaca, A., Haktanır, K., 1996. Tavuk gübresinin azot mineralizasyonu ve üreaz aktivitesi üzerine etkisi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayın No: 1445, Bilimsel Araştırma ve İncelemeler, 798. Ankara.
Ünlü, H., 2008. Organik domates yetiştiriciliğinde çiftlik gübresi, mikrobiyal gübre ve bitki aktivatörü kullanımının verim, kalite ve bitki besin maddeleri alımına etkisi. Doktora tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Isparta.
Vartanlı, S., 2006. Ankara koşullarında hibrit mısır çeşitlerinin verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Yılmaz, Y., Öner, Y., 2006. Ülkesel mısır entegre ürün yönetimi mısır verim denemesi Diyarbakır lokasyonu. In Tagem Program Değerlendirme Toplantıları (1–10 Mart 2006). Antalya. (Basılmamış rapor)
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 The copyright of the published article belongs to its author.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
The journal is licensed under a 